Sancties

Een sanctie is een diplomatiek of economisch middel om tot de wijziging van bepaalde handelingen of beleidslijnen aan te zetten, zoals schendingen van het internationaal recht of de mensenrechten, of van een beleid dat de wettelijke of democratische beginselen niet respecteert.

Sancties kunnen zijn gericht tegen regeringen van derde landen en tegen niet-statelijke entiteiten, bedrijven of personen, zoals terroristische organisaties en terroristen. Het kan daarbij gaan om wapenembargo’s, andere specifieke of algemene handelsbeperkingen (in- en uitvoerverboden), financiële beperkingen zoals een bevriezing van tegoeden, inreisbeperkingen (visum- of reisverbod) of andere maatregelen, in voorkomend geval. Sancties die zijn gericht tegen een bepaald land, kunnen ook gevolgen hebben ten opzichte van derde landen, of voor hun bedrijven of de samenleving.

De laatste jaren vond een evolutie plaats van algemene, oftewel alomvattende sancties naar gerichtere sancties. Het bleek dat bijvoorbeeld algemene economische boycots negatieve gevolgen kunnen hebben voor de levensomstandigheden van de bevolking. Tegelijkertijd raakt men met die maatregelen juist nauwelijks de belangen van de aanstichters van het conflict. Vandaar is er de ontwikkeling van zogenaamde ‘slimme’ sancties, of maatregelen die tot doel hebben het gedrag te beïnvloeden van individuele personen, die een belangrijke negatieve rol spelen in een conflictsituatie. Zo wordt bijvoorbeeld besloten de banktegoeden van dergelijke personen te bevriezen, of om hun visa te weigeren als ze willen reizen.