België laat Afghaanse vrouwen niet in de steek

Nadat de taliban in 2021 het bestuur van Afghanistan overnamen, hebben de Afghaanse vrouwen het hard te verduren. Ons land ondersteunt er (vrouwelijke) journalisten, militanten van vrouwenrechten en ongeschoolde weesmeisjes.

In augustus 2021 overrompelden de taliban de Afghaanse hoofdstad Kaboel en kregen het bestuur van het land in handen. De kritieke situatie noopte België tot een intense operatie om de Belgen en rechthebbenden op tijd te evacueren.

Onder de knoet

De taliban installeerden een regime dat de bevolking stevig onder de knoet houdt. De autoritaire theocratie onderdrukt fundamentele vrijheden waaronder ook de persvrijheid en de rechten van vrouwen en meisjes.

Vrouwen worden dan ook sterk gemarginaliseerd. Zo blijven miljoenen kinderen – vooral meisjes – ongeschoold omdat ze geen toegang hebben tot een school. Bovendien heeft het regime verboden dat meisjes naar een secundaire school gaan. Dat leidde tot een scholingsgraad van amper 3% van de meisjes. Van de jongens tussen 13 en 18 jaar oud geniet 44% van secundair onderwijs.

België steunt

Hoewel ons land het talibanregime niet erkent, laat het de Afghaanse bevolking niet in de steek. Zo is onze minister van Buitenlandse Zaken Lahbib heel actief op het politieke niveau. Voorts steunt België een aantal lokale organisaties die discreet de levensomstandigheden van de bevolking – vooral de vrouwen – willen verbeteren.

Eén ervan ondersteunt – ondanks de moeilijke context – de persvrijheid en de journalistieke bedrijvigheid in het Centraal-Aziatische land. In een eerste fase kon een netwerk van 100 journalisten – waaronder 1/3 vrouwen – versterkt worden. Ze produceerden ruim 7.000 artikels waarvan de Afghaanse media - ook in de diaspora - gretig gebruik maakten.

Een andere organisatie biedt materiële en psychologische steun aan vrouwen en hun gezinnen die in gevaar zijn omdat ze opkomen voor mensenrechten. Ze hebben daarvoor 2 vluchtoorden uitgebouwd in de provincie Kaboel en er zijn er nog meer op komst. Elke schuilplek voorziet plaats voor minstens 6 gezinnen of 30 à 35 militanten voor vrouwenrechten.

Daarnaast wil ze minstens 80 à 100 militanten – en hun gezinnen - in geval van nood op een goed beveiligde plek kunnen onderbrengen, verspreid over het hele land. De begunstigden kunnen er genieten van medische en psychologische zorgen, toegang tot internet, een kindvriendelijke omgeving en een ruimte waar ze hun werk kunnen voortzetten. Ze kunnen er 3 maand – of zelfs langer – verblijven.

Een derde organisatie spitst zich toe op ongeschoolde weesmeisjes en jonge, kwetsbare mannen, en hun families en gemeenschappen. In totaal betreft het zo’n 170 jongeren die geen formeel onderwijs konden volgen omdat ze een verbod opgelegd kregen.

De families krijgen een financiële ondersteuning terwijl de gemeenschappen gesteund worden via versterkte gemeenschapsorganisaties. De aanpak helpt niet alleen de jongeren, maar zorgt ook voor meer harmonie, veerkracht en cohesie binnen de gemeenschappen en dus voor minder conflicten.

Ten slotte draagt ons land bij tot een project van de VN-vrouwenorganisatie UN Women. Doel: organisaties van de civiele samenleving geleid door vrouwen professionaliseren. Over het hele land komen de deelnemende vrouwen regelmatig bijeen om hun moeilijkheden ter sprake te brengen, hun beste praktijken te delen en opleidingen te volgen.